Is onderling verhaal tussen verzekeraars mogelijk in geval van gelijkluidende voor-u-clausules?

In de verzekeringsrechtelijke literatuur bestaat verdeeldheid over de vraag of, in geval van samenloop van verzekeringen, verhaal mogelijk is van een verzekeraar die een voor-u-clausule hanteert in de polisvoorwaarden ten opzichte van een verzekeraar met een gelijkluidende voor-u-clausule. In Asser/Van Tiggele, Hartlief & Salomons 7-IX 2024, het SDU Commentaar Vermogensrecht 2023 en het Compendium Verzekeringsrecht 2024 wordt de opvatting gehuldigd dat gelijkluidende voor-u-clausules tegen elkaar wegvallen en dat voor de onderlinge draagplicht de regeling in artikel 7:961 lid 3 BW bepalend is. Een andere opvatting wordt gehuldigd door Stadermann, Dorhout Mees, Van der Moolen en Weterings. Zij menen dat gelijkluidende voor-u-clausules niet onderling tegenstrijdig zijn en elkaar daarom niet opheffen.

Het hof Den Haag heeft in zijn arrest van 17 september 2024, kort gezegd, geoordeeld dat gelijkluidende voor-u-clausules niet tegen elkaar wegvallen maar hun werking behouden, zodat de door de verzekerde als eerst aangesproken verzekeraar geen verhaal kan nemen jegens de andere verzekeraar op grond van artikel 7:961 lid 3 BW. Het hof opteert daarmee voor de hiervoor genoemde opvatting van ‘Stadermann c.s’.

Mede naar aanleiding van dit arrest gaan de auteurs nader in op de onderlinge verhaalspositie van verzekeraars in de situatie dat sprake is van ‘botsende’ voor-u-clausules bij samenloop.