Afbakening van het toepassingsgebied van vervoerverdragen door de nationale wetgever: aanleiding tot parallelle procedures onder Brussel I(bis)?

Internationale vervoerovereenkomsten worden in belangrijke mate beheerst door uniforme regels. Toch rijzen op verschillende vlakken afbakeningsvragen die de uniformiteit bedreigen. De Nederlands en Duitse wetgever hebben deze problemen op verschillende punten getackeld door de expliciete toepasselijkheidsverklaring van deze uniforme regels in de nationale wet. Terwijl vervoerverdragen voorrang hebben op de Europese procedureregels, geldt dat niet voor nationaalrechtelijke bepalingen. Wanneer verdragen door de nationale wetgever worden toegepast buiten het verdragrechtelijke toepassingsgebied, gelden ze dan ook als nationaal recht en vinden de procedureregels van vervoerverdragen geen toepassing. Dat is met name relevant voor wat betreft de mogelijkheid tot opname van exclusieve jurisdictieclausules. Dergelijke clausules zijn immers niet geldig onder vervoerverdragen, terwijl zij wel toegelaten zijn onder de Brussel I(bis)-verordening. De introductie van een uitzondering op de lis pendens- regel in de Brussel I(bis)-verordening zorgt ervoor dat een verschillende visie op het verdragsrechtelijke toepassingsgebied hier aanleiding kan geven tot parallelle procedures.