Enkele problemen bij bevrachting

Ingevolge art. 8:373 lid 1 BW zijn de reis- en tijdbevrachting in eerste instantie vervoerovereenkomsten. In het artikel wordt besproken of het onderscheidende element van een bevrachtingsovereenkomst, de terbeschikkingstelling van het schip, in Boek 8 BW niet te veel op de achtergrond is gedrongen. Verder worden enkele specifieke problemen besproken. Bij FOB-vervoer wordt nagegaan wie recht heeft op het cognossement: de koper-bevrachter of de verkoper-aflader. Aan de orde komt verder de grondslag van de FIOS-clausule die veelal via een incorporatie van het reischarter in het cognossement is opgenomen. Anders dan in het Wetboek van Koophandel is demurrage in Boek 8 BW niet een vergoeding voor het gebruiken van een langere ligtijd, maar een vastgestelde schadevergoeding in geval van wanprestatie wegens het overschrijden van de ligtijd. Zijn belangrijke consequenties aan deze verandering verbonden? Bij incorporatie van de bepalingen van een reischarter in het cognossement rijst de vraag of de demurrageregeling in het charter aan de derde-houder van het cognossement kan worden tegengeworpen. Leiden Engels en Nederlands recht tot een verschillend antwoord op deze vraag?