Huisbewaring zet huurbescherming onder druk

Tijdelijke verhuur van woonruimte is ‘in’. De bewoner van een zogenaamde ‘distributiewoning’ stuit echter op zowel civielrechtelijke als bestuursrechtelijke barrières als deze zijn woning tijdelijk aan een derde wil verhuren. De (onder)huurder van woonruimte wordt door de wetgever namelijk in ruimte mate beschermd. Daarnaast dienen bewoners van distributiewoningen te voldoen aan de eisen die de Huisvestingswet stelt. Om deze barrières te ondervangen wordt sinds enkele jaren in de praktijk ‘huisbewaring’ toegepast. Huisbewaring houdt in dat een bewoner zijn woning tijdelijk in gebruik geeft aan een derde, de huisbewaarder. Het is de bedoeling dat de oorspronkelijke bewoner na de periode van huisbewaring direct in de woning terug kan keren. Omdat huisbewaring niet voortkomt in de wet, roept deze constructie een aantal belangrijke vragen op. Want is feitelijk niet sprake van huur in de zin van artikel 7:201 BW? En kan de huisbewaarder bij de rechter met succes een beroep doen op huur(prijs)bescherming?