Eendracht maakt macht? ​Over Nederlandse wetgeving, aanbevelingen en convenanten en Belgische koninklijke besluiten

Eendracht maakt macht, is de nationale wapenspreuk van onder meer België (Frans: L’union fait la force, Duits: Einigkeit macht stark, Latijn: Concordia res parvae crescunt). Het was de zinspreuk van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden (1588-1795). Nederland is een polderland waarin veel overleg wordt gevoerd om alle neuzen dezelfde kant op te laten wijzen. Nederlanders vormen graag hun eigen mening en handelen daarnaar. Als er wetgeving bestaat, worden afwijkingen vaak gedoogd. Wat als alle fietsers zich aan de wegenverkeerswetgeving zouden houden? De Belgische volksaard lijkt anders. In ieder geval koos Nederland pas vrij laat voor wetgeving en werd bijvoorbeeld op het gebied van het huurrecht de voorkeur gegeven aan convenanten. Waar Nederland geen uniforme regeling voor beslagen en faillissementen tot stand bracht, gebeurde dat in België wel: er kwam een pauzeknop voor coronafaillissementen en -beslagen. Had de Nederlandse wetgever het Belgische voorbeeld moeten volgen en wetgeving moeten entameren die beslagen gedurende enige tijd verbood en waarbij regels werden gesteld voor de verhuur van middenstandsbedrijfsruimte?