Huurprijsindexatie mag, maar in welke mate? Analyse van HR 29 november 2024 ECLI:NL:HR:2024:1780

Eind november 2024 beantwoordde de Hoge Raad in zijn beslissing enkele prejudiciële vragen die ex artikel 392 Rv in een tweetal zaken door kantonrechters van de rechtbank Amsterdam zijn gesteld. Centraal stond de vraag centraal of een beding in een huurovereenkomst dat de verhuurder van een woonruimte in de geliberaliseerde huursector – in de praktijk ook wel de vrije sector genoemd – de mogelijkheid geeft om de huurprijs jaarlijks te verhogen met (maximaal) 3% bovenop de door het CBS bepaalde CPI-indexering in het licht van de Richtlijn oneerlijke bedingen oneerlijk is. Dergelijke bedingen komen in verschillende verschijningsvormen voor in huurovereenkomsten. Door verhurend en hurend Nederland werd met angst en beven uitgekeken naar deze uitspraak, omdat de gevolgen voor de geliberaliseerde huurmarkt groot konden zijn. De geliberaliseerde huurmarkt kent namelijk een woningvoorraad van circa 600.000 woningen. Het belang van deze zaak voor de huurmarkt wordt bevestigd doordat diverse partijen uit de huur- en vastgoedsector schriftelijke opmerkingen hebben ingediend bij de Hoge Raad.