Doorschuiven van kosten in de vrijwaring naar de hoofdzaak: over en uit. Kanttekeningen bij HR 28 oktober 2011, LJN BQ6079

De in het ongelijk gestelde, verliezende partij wordt in de kosten veroordeeld van de winnende partij. Dat is de hoofdregel van art. 237 Rv, die de rechter ambtshalve moet toepassen. Er zijn echter verschillende oorzaken waardoor een zaak verloren kan worden. In sommige gevallen zegt dat verliezen niets over de gegrondheid van eisers aanspraken zelf, bijvoorbeeld wanneer een min of meer formele fout is gemaakt (de verkeerde rechter is geadieerd, er is een termijn overschreden, er is te weinig gesteld). Doorgaans verliest eiser evenwel omdat hij ongelijk heeft; de gepretendeerde aanspraken of rechten zijn er volgens de rechter dan niet. Op dit alles is er één uitzondering: soms verliest eiser juist doordat hij gelijk had, wat zich kan voordoen wanneer er aan de hoofdzaak een vrijwaringszaak is gekoppeld. Dat is een paradoxale situatie en het is niet verwonderlijk dat deze tot een kostenspagaat aanleiding geeft. In Hoge Raad 28 oktober 2011, LJN BQ6079, wordt voor deze kwestie een nieuwe, eenvoudige en in de meeste gevallen ook betere regel gegeven, die met name voor de procespraktijk van belang is.