‘Buy Now, Pay Later’ – wel of geen beroep op de uitzondering onder artikel 7:58 lid 2 sub e BW?

Sinds de prejudiciële vragen van de Hoge Raad aan het Hof van Justitie naar aanleiding van ‘buy now, pay later’-diensten in Arvato III is in de literatuur discussie ontstaan over de kwalificatie van deze diensten. Meer specifiek is de vraag of aanbieders van deze diensten een beroep zouden moeten kunnen doen op de uitzondering onder artikel 7:58 lid 2 sub e BW, als zij consumenten buitengerechtelijke incassokosten en wettelijke rente in rekening brengen, conform artikel 6:96 BW. Als aanbieders geen beroep op de uitzondering toekomt, kan dit ingrijpende gevolgen hebben voor zowel aanbieders als consumenten, en de betekenis van artikel 7:58 lid 2 sub e BW zou kunnen worden uitgehold. In de literatuur zijn de mogelijke gevolgen en bezwaren tegen deze (on)mogelijkheid naar voren gebracht. In de lagere rechtspraak is het antwoord van het Hof van Justitie niet afgewacht. Op enkele uitzonderingen na is geoordeeld dat buy now, pay later-diensten niet moeten worden gezien als diensten die worden verleend tegen onbetekenende kosten in de zin van artikel 7:58 lid 2 sub e BW.