De Hoge Raad verlaat het onderscheid tussen de primaire dekkingsomschrijving en preventieve garantieclausule

In het Valschermzweeftoestel -arrest uit 2006 introduceerde de Hoge Raad het onderscheid tussen de primaire dekkingsomschrijving en preventieve garantieclausule. Een beroep op de derogerende werking van de redelijkheid en billijkheid, vanwege het ontbreken van een causaal verband tussen een geschonden clausule en het verwezenlijkte verzekerd risico, was sindsdien alleen mogelijk ten aanzien van preventieve garantieclausules. Het onderscheid tussen de primaire dekkingsomschrijving en preventieve garantieclausule is door de Hoge Raad in het arrest van 16 februari 2024 afgeschaft. De volle verzekeringsovereenkomst kan sindsdien getoetst worden aan artikel 6:248 lid 2 BW. De Hoge Raad heeft een drietal gezichtspunten geformuleerd gericht op de beoordeling of een beroep op een beding in een verzekeringsovereenkomst naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is. Het gegeven dat een causaal verband ontbreekt tussen een geschonden clausule en het verwezenlijkte risico is daarbij niet (meer) doorslaggevend. Gesteld kan worden dat het Fjordenpaard -arrest tot een toegenomen rechtszekerheid leidt bij verzekeraars en verzekerden. Dit arrest onderstreept tevens het belang van uitleg in het verzekeringsrecht.