Aan welke eisen dienen bindende adviezen van de Geschillencommissie te voldoen, en hoe dienen deze adviezen te worden getoetst?

Het is niet duidelijk aan welke eisen een bindend advies van de Geschillencommissie dient te voldoen teneinde vernietigbaarheid op grond van artikel 7:904 BW te vermijden. Hoewel de Geschillencommissie op grond van artikel 11 Richtlijn 2013/11 betreffende alternatieve beslechting van consumentengeschillen (‘Richtlijn ADR’) conform dwingend consumentenrecht dient te beslissen, is niet duidelijk of dit ook ambtshalve dient te gebeuren. Als een vernietigingszaak door een ondernemer wordt aangespannen, zou artikel 7:902 BW van toepassing kunnen zijn, maar in de afgelopen jaren is niet duidelijk of een bindend advies in die gevallen daadwerkelijk terughoudender wordt getoetst. Daarnaast is niet duidelijk of een bindend advies dient te verwijzen naar dwingend consumentenrecht. Hoewel een dergelijke verwijzing wel meer inzicht biedt in de redenering van de Geschillencommissie, en handhaving van artikel 11 Richtlijn ADR zou vergemakkelijken, is dit moeilijk te verenigen met het doel van geschillenbeslechting door de Geschillencommissie, en het marginale karakter van de toets van artikel 7:904 BW. Ook de beslissingen van de Geschillencommissie en de lagere rechtspraak geven geen duidelijk beeld. Wellicht biedt de herziening van de Richtlijn ADR een gelegenheid om meer duidelijkheid te scheppen over de eisen waaraan bindend adviezen moeten voldoen, en de maatstaven voor toetsing van deze adviezen.