De Omgevingswet, had de vastgoedpraktijk daarom gevraagd?

In de vorige aflevering van dit tijdschrift verscheen van de hand van Paul Pestman een informatief artikel over de vier AMvB’s bij de Omgevingswet. Het artikel is geschreven door de programmamanager bij het ministerie van één van die vier AMvB’s – het Besluit kwaliteit leefomgeving. Nadat toenmalig minister Donner in 2011 de door Bismarck gemaakte vergelijking van wetten met worstjes aanhaalde, is deze weer in zwang geraakt: ‘Wetten zijn als worstjes. Je kunt maar beter niet zien hoe ze gemaakt zijn.’ Voor de Omgevingswet en de bijbehorende AMvB’s geldt dat de openheid en transparantie rondom de totstandkoming zonder meer lovenswaardig is. Een artikel van een van de auteurs, waarin een heldere toelichting op de keuzes en verwachtingen wordt gegeven, past daar ook bij. Tegelijk blijft het een artikel van de ‘worstenmaker’ zelf en daarom zal ik hierna bewust kiezen voor een wat kritischere benadering van de AMvB’s. Niet dat het allemaal kommer en kwel is, en het is goed dat de AMvB’s er nu zijn. Het is hoe dan ook een huzarenstukje om voor zoveel onderwerpen en zo’n groot rechtsgebied de regels in te delen, af te stemmen en met nieuwe begrippen in vier AMvB’s te laten landen.