‘Het is wettig en overtuigend bewezen, althans de kans is 99%’

In de literatuur worden verschillende psychologische valkuilen beschreven die op de loer liggen bij het beantwoorden van de schuldvraag, zoals tunnelvisie, oneigenlijke beïnvloeding en volgorde-effecten. Een kwantitatieve benadering van het dossier, zoals de Bayesiaanse benadering, zou veel van deze valkuilen verhelpen. Kwantitatieve benaderingen hebben echter als uitdaging dat het eindpunt van de analyse een daderschapswaarschijnlijkheid is. Maar hoe waarschijnlijk moet het daderschap zijn voor een bewezenverklaring? In deze bijdrage wordt betoogd dat die waarschijnlijkheid ergens rond de 99% zou moeten liggen.