Daderkennis

Daderkennis (ook wel bekend als ‘daderinformatie’, ‘daderwetenschap’ of ‘intieme kennis’) is een belangrijk, maar onderbelicht type strafrechtelijk bewijs. In dit artikel bespreek ik de theorie en praktijk van redeneren over en met daderkennis. Ik geef allereerst een definitie van dit begrip met behulp van de Bayesiaanse kans-rekening. Vervolgens bespreek ik, op grond van een jurisprudentieonderzoek, een overzicht van hoe daderkennis gebruikt wordt binnen strafrechtelijke bewijsconstructies. Welke feitelijke conclusies worden verbonden aan (een gebrek aan) daderkennis? En welke argumenten worden gebruikt om vast te stellen dat iemand daderkennis heeft, of om dit juist te betwijfelen? Tot slot bespreek ik de drogreden van alternatieve verklaringen, een denkfout waarbij ten onrechte geen bewijskracht wordt toegekend aan ogenschijnlijke daderkennis wanneer er een mogelijkheid bestaat dat deze kennis voortkomt uit iets anders dan daderschap.