Iets over rechterlijke discretie en het belang van phronèsis

In deze bondige beschouwing wordt stilgestaan bij de vrijheid (discretie) die de rechter toekomt bij zijn taakvervulling. Betoogd zal worden dat aan de toepassing van, met name, open normen en begrippen een zekere vrijheid of bewegingsruimte voor de rechter inherent is. Ook wordt uiteengezet dat het bestaan van zulke vrijheid of bewegingsruimte onontbeerlijk is voor de rechterlijke taakoefening en voor de instandhouding en evolutie van het recht als (levend) systeem. Wel is het zo dat de rechter ‘zijn’ vrijheid prudent en gewetensvol moet benutten, nu die vrijheid een ‘gegeven vrijheid’ en ook een taakgebonden vrijheid is.