Het recht op toegang tot gezondheidszorgvoorzieningen heeft in toenemende mate een Europeesrechtelijke dimensie gekregen. In het Gemeenschapsrecht betekent toegang tot zorg een recht op toegang tot gezondheidsvoorzieningen in andere EUlidstaten. Anders dan in het nationale recht, is een dergelijk recht gebaseerd op primair economische principes, te weten de vrijverkeersbepalingen. Dit laat zich verklaren door het ontbreken van een communautair gezondheidszorgbeleid. Deze afwezigheid noopt het Hof van Justitie tot creatieve rechtsvinding hetgeen tot een zeker ‘activisme’ heeft geleid wat betreft het waarborgen van vrije toegang tot medische voorzieningen. Deze benadering heeft ingrijpende gevolgen voor zowel lidstaten als patiënten. Volgens de auteur is op termijn het formuleren van een communautair gezondheidszorgbeleid onvermijdelijk en zelfs noodzakelijk.